Onlangs leerde ik een bijzonder koppel kennen. Marianne is 57 jaar en is altijd thuisgebleven voor de kinderen. Jos is 60 jaar en werkte tot voor kort als dakwerker in zowat de hele wereld. Tot drie jaar geleden. Het noodlot sloeg toe en hij viel van een hoogte van 10 meter, kort voor zijn pensioen. Hij overleefde als bij wonder het ongeval, maar na een lange herstelperiode van 2 jaar was hij aangewezen op ondersteuning van anderen en hulpmiddelen zoals een rolstoel.
Het koppel was voor mij bijzonder inspirerend. De liefde tussen de twee was opmerkelijk en mooi om te zien. Ondanks de moeilijke periode en een volledige aanpassing, overwon hun liefde. Ze kozen ervoor om ook als koppel verder door het leven te gaan.
Geen evidente keuze. Zeker als je weet dat bijna alle relaties na enkele jaren eindigen na zo’n ingrijpende gebeurtenis.
Wellicht is hun verhaal erg herkenbaar voor iedereen die in z’n leven geconfronteerd wordt met een onomkeerbare ziekte of beperking. Of het nu gaat over een ongeval met blijvende schade (zoals niet aangeboren hersenletsel NAH) of herstellen van kanker, CVS, … Het zijn allemaal stuk voor stuk situaties waarin we als koppel elkaar opnieuw moeten vinden.

De ervaring leert me dat in het werken met koppels waarvan een van de partners ernstig ziek wordt of een handicap krijgt, er telkens gelijkaardige thema’s bovendrijven. Wanneer deze thema’s niet bespreekbaar zijn (of worden) dan denk ik dat de slaagkansen voor de relatie ook drastisch verminderen. Erover praten is dus noodzakelijk wil je als koppel ook overleven.

Ik snij in dit artikel graag enkele van die thema’s aan:

De twijfel om samen te blijven

Het is helemaal normaal dat er plotseling twijfel komt om samen te blijven. Je hebt beide een bijzonder trauma opgelopen. Het is iets wat je is overkomen en het was niet jouw keuze. Dit was ook niet hoe jij jouw leven zag. Het is dus perfect normaal om ook te twijfelen aan jullie relatie en jezelf de vraag te stellen of je nog verder wil..
Kies ervoor om te praten over je gevoel en zeg wat je tegenkomt. Hoe meer je erover praat (ipv het in te slikken), hoe groter de kans dat je het zal verwerken.

Schuld en schaamte

Zowel vanuit de persoon die ziek was of een handicap heeft verworven, als vanuit de kant van de partner kunnen er gevoelens van schuld over schaamte ontstaan. Schuld en schaamte omwille van wat je is overkomen of je de “ander doet ondergaan”. Ook dit is normaal na zo’n ingrijpende gebeurtenis.
Kies ervoor om te praten over je gevoel en zeg wat je tegenkomt. Hoe meer je erover praat (ipv het in te slikken), hoe groter de kans dat je het zal verwerken.

Omgaan met het slachtoffer in jezelf

Vaak voelen mensen zich slachtoffer van wat er gebeurt is. Ook dit is normaal, want je bent ook een slachtoffer. Dit helemaal toelaten bij jezelf is ontzettend belangrijk. Wanneer je dit toelaat, kan ook de kracht ontstaan om stapje per stapje iets aan de situatie te gaan doen. Dit is voor beide partners het geval. Vaak vinden koppels elkaar terug in dit gevoel en kunnen ze ook samen werken om er samen uit te geraken.
Verwerk samen het verlies. Erken en herken de slachtoffer in jezelf.

Opnieuw kiezen voor elkaar

Voor beide partners is dit een heel nieuwe situatie. En wellicht ontstaat ook de vraag of de ander wel nog kiest voor de relatie. Er ontstaat twijfel en onzekerheid. En misschien rust er zelfs taboe op dit onderwerp.
Uitspreken dat je, ondanks alles, toch blijft kiezen voor elkaar kan zeer helend werken.
Heb jij zelf ook ervaring met dit thema? Dan ben ik benieuw naar jouw ervaring en wat volgens jou de succesfactoren zijn om als koppel verder te kunnen.

Hartelijke groet
Britta