Wat me het meest verbaast bij de westerse mens is dat hij zijn gezondheid opoffert om veel geld te verdienen. Vervolgens offert hij het geld weer op om zijn gezondheid te herstellen. En dan is hij wel zo bezorgd over de toekomst, dat hij niet geniet van het heden, met als gevolg dat hij niet in het heden, maar ook niet in de toekomst leeft. Hij leeft alsof jij nooit zal sterven en sterft terwijl hij nooit geleefd heeft.

Dalai Lama.

Maar hoe komt het dat er ook mensen toch in slagen om werk en een relatie te combineren?

Als zaakvoerder van een bloeiende praktijk is het ook voor mij een boeiende uitdaging om een meer uitgebalanceerd leven te leiden waarin ik niet enkel mijn professioneel leven, maar ook mijn persoonlijk en familiaal leven de nodige aandacht geef.
Ik hou enorm van mijn passie in het coachen van mensen. Dit is geen nine-to-five-job, want ik ben ermee bezig van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Maar tegelijkertijd blijf ik alert voor wat er rondom mij ook belangrijk is.
Ik ben dan ook zelf aan de slag gegaan met volgende tips die me enorm hebben geholpen om elke maal die balans (terug) te vinden.

Elke dag heb ik wel een lange to-do lijst die ik wil afwerken. Ik kies er 3 uit die voor mij aanvoelen als prioriteiten en deze geef ik voorrang. Een vraag die mij hierbij helpt: “draagt deze taak WEL of NIET bij aan mijn keuze?” Door enkel deze taken uit te voeren besteed ik tijd aan de juiste activiteiten, bereik ik sneller mijn doel en dit geeft me een goed gevoel.

Prioriteiten stellen op basis van “bijdrage aan je top 3 doelen” is dus effectiever dan prioriteiten stellen op basis van ”tijd”.

Ik heb altijd het verhaal en de wijze woorden van de 16de eeuwse alchemist en theoloog Paracelsus in mijn achterhoofd:

“Ik wil dat u mij de weg toont naar de Steen,” zei de jongeman nadat hij een beurs met goudstukken op tafel had gelegd. De oude Paracelsus aarzelde: “U acht mij in staat de Steen te bereiken die alle elementen omzet in goud en u brengt me goud. Het is niet goud dat ik zoek, en als het goud is wat u interesseert, zult u nooit mijn leerling zijn.”
De jongeman keek verbaasd, maar hield vol: “Ik wil dat u mij de kunst leert. Ik wil aan uw zijde de weg afleggen die leidt naar de Steen.”
Paracelsus zei langzaam: “De weg is de Steen. Het vertrekpunt is de Steen. Iedere stap dat u zult zetten is het eindpunt”.

Moraal van het verhaal: de jongeman stelt zijn einddoel voorop nog voor hij begonnen is. Hij is enkel geïnteresseerd in het einddoel, maar niet in de weg ernaar… terwijl elke stap onontbeerlijk en belangrijk is.

“Geen tijd” is een excuus. De tijd is geen probleem, maar wel of je die wil vrij maken en hoe die wordt ingevuld.
Vul tijd in met elkaar.

Geniet van een klein kort moment, om samen met je partner (en een potje thee of koffie) tijd te maken om beide agenda’s samen te leggen. Daardoor krijgen beiden een inzicht van de werkplanning door elkaar op de hoogte te stellen. Daarna kunnen jullie bekijken wie welke verantwoordelijkheden op zich neemt om het huishouden te runnen en om elkaar de nodige ontspanning te gunnen (hobby’s, vrienden ontmoeten, momenten alleen,…). Dit werkt stimulerend wanneer je tijd krijgt door elkaar te helpen. Plan deze manier wekelijks in.

Er kan altijd wel iets onverwachts tussen komen, want de volledige controle over het leven hebben we niet.
Dan is het terug belangrijk om samen prioriteiten te stellen en/of keuzes te maken.
En na het werk, is er ontspanning: leg wekelijks een dag vast of een avond om samen te genieten van een we-time moment. Kwaliteit met elkaar boven kwantiteit kan een “drukke week” goed maken. Wees hierin creatief en flexibel.

Communicatie, naar elkaar luisteren en elkaar steunen zijn de basisstenen om een relatie in goede banen te laten verlopen. Hier dien je dan bewust aandacht en tijd voor te maken.
Diezelfde prioriteiten en compromissen gelden ook naar familieleden en vrienden toe. Een kwestie van afspraken maken.

Velen onder ons zijn méér verbonden met het hoofd dan met het lichaam. Dit zorgt ervoor dat we alsmaar geconditioneerd bezig zijn.
Nochtans is ons lichaam een perfecte indicator om ons aan te geven wat het nodig heeft.
Aandacht geven aan deze signalen is belangrijk. Het zorgt ervoor dat er niet over lichamelijke grenzen wordt gegaan door stil te staan. Daarom vind ik noodzakelijk om nu en dan rust en tijd voor mezelf in te lassen, alsook momenten van ontspanning. En mogelijkheden zijn er genoeg…

Natuurlijk heb ik ook nog heerlijke dromen en fantastische doelen voor ogen.
Maar ik blijf ze in kleinere taken verdelen. Ik gun mezelf kleine, bescheiden haalbare doelen en zo geef ik langzaam mijn leven vorm terwijl ik me er ondertussen goed bij voel.
Focus blijven houden op wat haalbaar is in plaats van te stressen en druk uit te oefenen in wat niet haalbaar is.

Misschien voor vele mensen een moeilijk thema om in de ogen te kijken. Raar maar waar, maar persoonlijk geeft dit in mijn leven een zinvolle en kwalitatieve “invulling”.

Het verlies van meerdere dierbare mensen, heeft mij doen beseffen dat het leven zomaar onverwachts kan stoppen. Daardoor ben ik ook bewust geworden van mijn sterfelijkheid. Gezien ik deze realiteit onder ogen durf zien, helpt het mij om in te zien dat het leven méér is dan enkel en alleen maar mijn passie voor werk op de eerste plaats te stellen.

De “kleine” dagelijkse momenten, gevuld met allerlei leuke momenten alleen of samen met anderen, partner, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden zijn even belangrijk en waardevol.
Daardoor krijg het geheel een mooier evenwicht.

Dus JA, passie voor werk, relatie, sociaal contact, zelfzorg…kunnen hand in hand gaan.

Leef jij ook vanuit een passie voor jouw werk, maar vind je het moeilijk om dit te combineren met een relatie en/of gezin, sociaal contact, vrienden, hobby’s?
Of heb je moeilijkheden om daarin een evenwicht te vinden?

Neem dan gerust contact met Sterk in Je Relatie op voor een vrijblijvend gesprek, of mail naar ObscureMyEmail
Ik ben benieuwd hoe jij omgaat met dit thema en kijk uit naar jouw reacties en andere aanvullende tips.

Warme groet,
Britta